Call Of Silence. [Open]

Onderwerp: Call Of Silence. [Open] do aug 29, 2013 1:57 am

Rustig landde Sucky op de uitstekende tak en keek van ongeveer 16 vossen hoog naar beneden. Ze had zonet een vers hol ontdekt onder deze eik en was er zeker van dat het bewoond was. Hopelijk kwam de bewoner er vlug uit of thuis. Normaal gesproken zal ze het anders doen, maar haar gedachten's moest ze weer even op een rij zetten. In vlucht kon ze dat maar moeizaam. Sinds ze de laatste van haar family was, was er in haar ogen veel veranderd. Ze was altijd onbehulpzaam geweest en volgde liever de rest. Haar broer was er altijd, hij beschermde haar tegen alles. Ze had laat haar gave ontdekt. Sommigen vonden haar altijd kleinzerig en dat was ze ook. Soms leek het alsof ze een vleugel kon voelen terwijl die nog niet eens haar had aangeraakt. Maar dat was veranderd. Ze was in een korte tijd sterker geworden, meer op zich zelf. Nu genoot ze er van, om niet bij alles hulp nodig te hebben. Maar ze heeft er te veel voor verloren. Sucky hoopte dat op een dag Tanu terugkwam. Tanu. Haar broer. En dat bleef hij, waar hij ook was. Sucky poetste haar verendek vlug en keek weer naar de grond. Een moeder everzwijn kwam voorbij, samen met haar jonkies, die nog erg klein waren. Everzwijnjong? Het was genoeg om drie uilen te kunnen voeden, maar het was erg gevaarlijk om het te vangen...Dankzij de beschermende moeder. Maybe kon ze er een afdrijven? Sucky vloog op en ging twee vossen naar beneden, intussen bekeek ze de drie kleintjes. Die ene bleef wat achter. Een duikvlucht naar beneden, recht op het beestje af. Ze krijste en probeerde hem wat te jagen. Verdraaid, het dier rende naar zijn moeder toe. Die was nu gewaarschuwd. Dan maar op de ruwe manier. Ze landde in de nek van het jonkie en zette haar klauwen erin. Het dier krijste het uit. Opeens kwam de moeder op hun afrennen. Sucky probeerde op te stijgen, wat niet meeviel met zo'n zware prooi. Ze kwam amper vier konijnen hoog, maar het was hoog genoeg. Zo vlug mogelijk vloog ze weg. Verderop, uit het zicht van de everzwijn, liet ze het jong vallen. Even kon het wegrennen, maar Sucky duwde het al vlug weer op de grond. Ze maakte hem af. Tevreden over haar vangst, ging ze op een wortel zitten. Haar prooi legde ze naast haar neer. Zo ging ze wel weer verder, eventjes uitrusten nu.

Onderwerp: Re: Call Of Silence. [Open] za aug 31, 2013 7:14 am

Marvel keek over het kamp. Het was redelijk laat in de ochtend, en de meeste Guardians waren op jacht. Zijn ogen dwaalde af naar the Center en daar lag al een redelijk hoge stapel doode dieren. Mooi zo, dacht hij. De Brokens die nu nog lekker lagen te slapen zouden zodirect wakker worden met vreselijke honger. Alle Mothers zouden druk bezig zijn om hen het eten van de prooi stapel te brengen. Als dat op was voor hun maagjes vol zaten zouden ze een probleem hebben. Alle Brokens zouden gaan piepen om eten. Het gekwetter in the Camp was dan vreselijk luid. En ze zouden pas stoppen als ze allemaal hun dagelijkse lunch binnen hadden. Gelukkig lag er nu een volle prooistapel en zouden alle Brokens Mothers en Owlds genoeg voedsel krijgen. Het was rustig en vredig in het Camp, an Marvel besloot dat de uilen wel even zonder hem konden. Met krachtige vleugelslagen vloog hij omhoog. Zijn amberkleurige ogen dwaalden over The Big Wood. Uit The Oak Wood klonken verschillende kreten. Marvel herkende de roep van een zwijnenjong in nood. Snel vloog hij er op af. Opeens hield het geluid op. Iets had het jong gedood. En hij hoopte dat het een van zijn Guardians was. Hij vloog er recht op af en zag een uil uit zijn Tribe moeizaam met een dood zwijnenjong in zijn klauwen vliegen. De Alpha van de Gayenen besloot hem ven te helpen. Hij ging naast de Fuardian vliegen en zei: 'Zou ik even een handje helpen?' Zonder op antwoord te wachten pakte hij het biggetje met zijn Telikinetische gave. 'Ik breng hem wel naar het Camp, vlieg je mee?', vroeg hij aan de Guardian.