Your character Leeftijd: 2 years Gave: Geslacht uil: Male
Onderwerp: Finally alone, right..? di aug 27, 2013 5:47 am
Langzaam opende de jonge kerkuil zijn ogen. Hij knipperde een paar keer met zijn donkere ogen en merkte dat de zon pas net opkwam. Hij werd altijd best vroeg wakker en stond meteen op. Sommige uilen bleven nog een tijdje zitten dommelen als ze wakker werden, maar wat had dat voor nut? Je kon beter helpen of gewoon wat gaan doen. Anders zat je daar maar. Fortis spreidde zijn vleugels en steeg op met een beetje onhandige slagen. Hij was immers nog maar magican en nog nooit getraind. Hij keek wat om zich heen met zijn scherpe ogen en besloot even weg te gaan van hier, even wat anders. Hij zette koers richting het Savages Territory. Daar waren meestal niet zoveel andere uilen. Zijn vleugelslagen werden al wat zekerder zodat hij wat sneller kon gaan. Na een tijdje vloog hij de kloof uit waar het kamp van de Pergios in lag. Langzamerhand veranderde het landschap, de bomen werden langer en het werd steeds dichtbegroeider. Na een tijdje was hij bij de Savages. Hij streek neer op een boom en begon zijn veren een beetje schoon te maken. Hij hoopte niet dat er nog iemand zou komen, hij wou gewoon even alleen zijn.
- Flut en laat, sorry xd En ik ben ook heel goed met titels -.-''
Laatst aangepast door Fortis op zo sep 08, 2013 10:19 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Amelie
Aantal berichten : 7 Registratiedatum : 19-11-12
Your character Leeftijd: 3 years Gave: x Geslacht uil: You see, I am a woman.
Onderwerp: Re: Finally alone, right..? wo aug 28, 2013 6:29 am
Met grote vleugelslagen vloog de witte uil door de lucht. Geluidloos suisde ze over de bomen heen. Haar amberkleurige ogen speurde de omgeving af, opzoek naar prooi, maar ook opzoek naar vermaak. Zachtjes gniffelde ze, maar zoals bijna altijd stonde haar ogen bot en emotieloos. Stilletjes begon ze aan haar afdaling, langzaam werden haar slagen minder krachtig, tot ze behendig landde. Haar klauwen priemde in de nog vochtige aarde. Oplettend gingen haar ogen heen en weer opzoek naar enig teken van leven. Na deze korte pauze vloog ze met een krachtige afzet weer op. Uit haar ooghoek zag ze een jonge kerkuil naar de grond dalen, blijkbaar had hij haar nog niet gezien. Stilletjes vloog ze op hem af waarna ze behendig op de tak naast hem landde.'Hallo,' Sprak ze met een charmante onder klank in haar stem. Een klein glimlachje verscheen op haar gezicht.'Wat brengt zo'n jonge uil als jij hier?'